Over de impact van woorden
Het was de tijd in aanloop naar pakjesavond.
De tijd om ’s-avonds je schoen te mogen zetten. Ik ook.
In de vroege ochtend sloop ik mijn slaapkamertje uit naar de woonkamer.
Zachtjes om niemand wakker te maken.
De slaapkamer van mijn vader en moeder lag naast de woonkamer.
In de hoek naast het wandje tussen de woonkamer en hun slaapkamer stond de schoorsteen.
Voor de kolenkachel stond mijn schoen.
Vol verwachting keek ik er in.
Niks.
Niks?
Dat kan toch niet?
In het donker tastte ik met mijn handje in mijn schoen.
Oh toch wel.
Een briefje.
Een briefje van Sint.
Meer niet? Ik keek nog eens goed.
Nee, alleen een briefje.
Ik geloofde nog in Sinterklaas, maar kon al wel lezen, dus hoe oud zou ik geweest zijn...
Zes jaar ofzo?
Er stond zo iets op als:
'Je bent niet zo lief geweest, dus voor jou vandaag geen cadeautje' - of geen lekkers of wat, precies weet ik het niet meer.
Maar dat : ‘Jij bent niet lief!’ Die woorden. Die bleven lang hangen.
Toen mijn moeder vroeg wat er in mijn schoen zat, zei ik glashard: 'Niks'
'Oh nee? Ook geen briefje?'
'Nee hoor, helemaal niks'
Wist ik veel dat zij dat er zelf in had gestopt.
Op school kwam de Sint en ik vond het reuzespannend.
Want wat als ik naar voren moet komen en hij gaat zeggen dat ik niet lief ben geweest?
Dan weet iedereen het.
Op straat zag ik overal Sinterklaas en Zwarte Piet.
Dan weer in een auto en dan weer bij mensen voor de deur.
Ik kneep hem, want was als…
En uiteraard gedroeg ik me voorbeeldig ;)
De pakjesavond was wel ‘zoals het hoorde’: een jutezak met diverse cadeautjes.
Niks geen woorden meer over niet lief zijn. Iedereen leek het vergeten, maar ik niet.
En wat die cadeautjes waren die in de zak zaten?
Werkelijk geen idee. dat is niet blijven hangen.
Maar dat briefje, ja dat wel.
Die woorden. Dat 'niet lief zijn' dat hakte er wel in.
Blijkbaar heb ik toen het besluit genomen dat ik niet lief ben.
Als iemand dan zei:
'Wat lief van je’ of ‘Wat ben je toch een lieve meid’ dan reageerde ik vaak met een grapje:
'Nee hoor ik ben niet lief. Je kent me nog niet. Niet echt'
Dat heeft best lang geduurd.
Ondertussen weet ik wat meer over de impact van woorden.
Dat, ook al krijg je 10 complimenten, dat dat ene puntje van kritiek blijft hangen.
Ook weet ik meer over de zogenaamde kindbesluiten.
Het kindbesluit "Ik ben niet lief" heb ik in die tijd onbewust genomen.
Ik kon het ook maar moeilijk aannemen als iemand mij wel lief of aardig vond.
En eerlijk is eerlijk, soms word ik er nog wel eens kriebelig van.
Vaak gaan dit soort ‘verhalen’ een eigen leven leiden.
Hebben ze onbewust veel impact op je leven.
Wil je er meer over weten? Of eens even sparren?
Je bent van harte welkom.
Mail naar anitabergman@ziejezelf.net
Alles begint bij jezelf,
maar je hoeft het niet alleen te doen!